Dag 21: Palm Springs, L.A. Anaheim en terug in NL

Na weer een nacht met 37 graden en dus de noodzakelijke lawaaiige airco aan in onze Minnie, werden we wakker met het idee dat het vandaag helaas al onze laatste vakantiedag in Amerika is.
Omdat we vanavond nog naar de wedstrijd van de Angels gaan, hebben we dan dus geen tijd om onze koffers in te pakken. Vandaar dat we na het ontbijt in Palm Springs alle kasten hebben leeg gehaald en zoveel mogelijk al alles in de koffers hebben gedaan, uitgezonderd de spullen die we nog nodig hebben. Nu ging dat inpakken wel redelijk vlot, alleen stond het zweet alweer op onze zojuist gedouchte ruggen met deze temperaturen.
Nadat we ons om 11.00 uur keurig hadden gemeld om uit te checken, zetten we koers richting de Outlet winkels van Palm Springs. Het was immers gisteren niet gelukt in Las Vegas, dus dan hier maar proberen wat kleding te scoren. Op nog geen half uurtje rijden van onze camping, zagen we de Batavia Stad XXL naast de snelweg al liggen. Onze chauffeur was vandaag Fabian en met een paar snel genomen bochten, waarbij het serviesgoed van de linker- naar het rechter keukenkastje werd verhuisd, wist hij Minnie op een parkeerplek te zetten.
Na enkele uren hier vertoefd te hebben, waarbij nog wat t-shirts werden gescoord, waren we de hier over vertegenwoordigde chinezen, die er een gewoonte van maken om met zijn zessen overal tussendoor of tegen de richting in te lopen, aardig zat en werd het tijd om richting L.A. te gaan rijden. Na een korte rit van 1,5 uur kwamen we aan in Los Angeles in de wijk Anaheim, waar we een plek op het Anaheim RV Resort hadden geboekt. Inmiddels was het al 4 uur geweest, en nadat we alles van Minnie hadden aangesloten en nog een bakkie koffie en thee hadden gedronken, liepen we naar de receptie om te vragen hoe we het beste naar het Angels stadium konden gaan voor de wedstrijd tegen de Phillies van 19.00 uur. De bedoeling was eigenlijk om lopend te gaan, want volgens Google Maps was het maar 20 minuten lopen vanaf onze campground. Maar we zagen al bijna geen stoepen hier, en na bijna 3 weken USA wisten we ondertussen dat de Amerikanen geen mensen zijn die van lopen houden. Maar ja, wij zijn sportief dus toch maar even vragen bij het meisje van de receptie. “Walking in 20 minutes?” Waarbij ze me aankeek alsof ik zojuist iets ontzettend doms had gezegd. “ I don’t think so sir. Everybody here goes with taxi, bus or Uber.”
Uiteindelijk een taxi laten bellen, en na nog geen 10 minuten rijden werden we in de yellow-cab van onze Pakistaanse chauffeur, die toen hij hoorde dat we uit the Netherlands kwamen, graag wilde vertellen dat hij ook eens in Noorwegen geweest was. Hij was voor de rest nauwelijks te verstaan, maar we werden voor de ingang van het Angels Stadium afgezet. Perfect!
We waren op tijd om nog een stukje van de batting practice mee te maken en een rondje te lopen door het stadion, waarbij opvalt dat de merchandising artikelen in de shops aardig geprijsd zijn. Een origineel wedstrijdshirt met de naam van Mike Trout erop voor 329 dollar, of een simpel papieren tasje met het Angels logo erop voor 7,95 dollar. Maar aan de rijen voor de kassa’s te zien, hebben de mensen het blijkbaar financieel goed voor elkaar hier.
Na een eenvoudige, doch zeer goed gevulde typisch Amerikaanse fries met chicken maaltijd, zaten we op onze plekken vlak achter het eerste honk, waarbij we alles goed konden zien. In tegenstelling tot de avondwedstrijd in San Francisco twee weken terug, was de temperatuur nu nog heerlijk, en zaten we tot einde wedstrijd, om 22.00 uur, nog gewoon in onze korte broek en t-shirtje. Ongekend.
Onze Pakistaanse taxivriend had ons uitgelegd waar we moesten gaan staan na de wedstrijd, en op nog geen 200 meter van het stadion, werden we door zijn collega in een yellow-cab opgepikt en in no-time terug gebracht naar onze Minnie. In nog geen 15 minuten na de wedstrijd waren we al weer “thuis”! Probeer dat maar eens na een wedstrijd in de Amsterdam Arena. Daar sta je na een kwartier nog op de trappen om naar buiten te gaan.
Terug in ons huisje op wielen nog even wat gedronken, en morgen moeten we bijtijds op om de rest in te pakken en onze Minnie terug te brengen naar zijn verhuurder. Het einde komt nu wel heel dichtbij…………

De laatste dag:
Toch weer vroeg wakker. Niet alleen omdat er van alles door het hoofd spookt of we niets vergeten zijn, maar ook omdat we na het uitzetten vannacht van de herrie-airco in de camper, een uur later alweer ons bed uitdreven. Daarom maar een raam open, dat geeft tenminste nog een beetje verkoeling.
Na een verkwikkende douche in de nette sanitair ruimte van Anaheim RV en een laatste ontbijtje in L.A., alle laatste spullen ingepakt in de koffers en de overgebleven boodschappen in een tas gedaan voor de volgende camperhuurders. Zo ging de megafles ketchup, die wij ¾ vol overnamen bij het begin van ons camperavontuur, nu weer ½ vol verder naar de volgende gebruiker. Net als de gekochte campingstoeltjes die we toch niet mee kunnen nemen naar NL.
Nadat we alles hadden nagekeken, alle kasten leeg en Minnie hadden schoongemaakt reden we klokslag half 10 richting Stanton, om bij Best Time RV de camper terug te brengen. Eerst nog even bij het tankstation benzine en propaan vullen, waarna we met pijn in ons hart afscheid namen van onze Minnie Winnie toen we de sleutels inleverden. Na een korte check werd alles OK bevonden, en werden we met een luxe busje naar het vliegveld LAX gebracht. Het was nog even druk op weg naar het vliegveld, maar we waren gelukkig ruim op tijd.
Inchecken ging lekker vlot, al was het bij de security check nog wel even een drukte en moesten Syl en ik nog apart worden gefouilleerd ondanks de X-ray, maar we bleken onschuldig en mochten door. Gelukkig maar, anders kwamen we nog op tv bij Border Security.
Met nog een flink stuk lopen naar gate 138, uiteraard weer helemaal achteraan, mochten we een half uurtje later dan gepland het KLM vliegtuig in om weer richting Nederland te gaan. Dat is de plek waar ik nu al 7 uur opgevouwen zit terwijl ik dit verhaal schrijf en ik heb nog bijna 3 uur te gaan. Pfff….. Maar als het goed is komen we straks weer veilig aan op Schiphol en hebben we nog een hele dag voor ons, want i.p.v. 01.00 uur s’nachts Amerikaanse tijd gaan we in één keer verder naar 10.00 uur in de ochtend. We slaan dus een nachtje over, dat wordt even doorbijten naar vanavond.