Dag 14 van Bryce naar Lake Powell

Tussen alle leuke reacties op onze reisverhalen, stonden er gisteren en eergisteren ook wat vreemde reacties tussen. Spam van ene Natascha met een verwijzing naar een vage website en een soort boodschappenlijstje van één of andere sportwinkel, heel vreemd. Of het ermee te maken heeft weet ik niet, maar nadat we deze twee reacties hadden verwijderd, lukte het ons gisteravond en vanmorgen niet meer om het nieuwe verhaal te plaatsen, steeds liep de website vast als we wilden inloggen. Hebben we eindelijk een keer redelijk internet, dan dit weer…..
Maar goed, vanmorgen werden we wakker met een zonnetje, het is gelukkig opgeklaard en de temperatuur gaat ook meteen weer omhoog. Heerlijk, weer buiten ontbijten, maar deze keer hadden we ons handen vol aan het wegjagen van de chipmunks die het op ons broodje gemunt hadden. Ze zijn zo brutaal als de beulen die beesten, en razendsnel. Tijdens het ontbijt spraken we even met onze buurman, ook een Nederlander. Hij had gisteren pech met zijn camper, één van de vier achterbanden was lek. Aangezien je deze niet zelf kan en mag wisselen had hij gisteren gebeld met de verhuurder en kwam er even later een grote Amerikaanse sleepwagen de camping opgereden. Nadat de monteur een half uurtje aan het werk was, kwam hij er achter dat zijn krik toch te licht was voor zo’n zware camper. Hij lag er bijna onder toen zijn krik het begaf! Weer even bellen met zijn baas en even later zou zijn collega komen om het met een zwaardere krik te proberen. Uiteindelijk lukte het allemaal, maar ze waren wel tot 10 uur s’ avonds bezig. De buurman ging nu naar Zion park, daar waar wij net vandaan kwamen. We konden hem dus blij maken met onze toegangsticket voor de tunnel, want daar moest hij ook doorheen rijden en dit ticket is een week geldig.
Nadat ook wij alles hadden opgeruimd en afgesloten, reed Sylvia rond half 11 onze Minnie Winnie het park af, weg van Ruby’s Inn, in de richting Page / Lake Powell.
Op weg naar Zion moesten we, omdat we van de staat Californië (Mono Lake) naar de staat Utah (Zion Park) gingen, onze klok een uur naar voren zetten. Hier “verloren” we dus eigenlijk een uur. Maar vandaag reden we de staat Utah weer uit, en reden de staat Arizona in, waar de klok weer een uur terug gaat. De normale tijd dus eigenlijk weer, we hebben het uur weer terug gekregen. Dit zou wat voor Peter Heerschop zijn: als de klok een uur terug gaat, kun je langer eeehhh, nee korter slapen………..
Na nog een korte tussenstop in het plaatsje Kanab om wat levensmiddelen in te slaan in de plaatselijke supermarkt, nam Frank het stuur weer over om het laatste stuk naar de Wahweap Campground te rijden. Onderweg weer prachtige rotsen links en rechts, dan weer roodgekleurd en even later weer grijs/bruin. Echt geweldig om te zien.
Na nog zo’n 1,5 uur gereden te hebben zagen we voor ons, tussen de bergen, een prachtig groot meer liggen, Lake Powell. De afslag Wahweap leidde ons naar de toegangspoort voor het Lake, waar een Ranger onze parkpas en paspoort controleerde, en we door mochten rijden naar het Lake en de campground. Inchecken was zo gebeurd, al was de dame achter de balie zelf ook hard aan vakantie toe, geen lachje kon er vanaf. Een prachtige ruime plek hadden we, en na onze Minnie kaarsrecht te hebben ingeparkeerd en aangesloten te hebben, waren we het er al snel over eens: Het is tijd om te gaan zwemmen. Met ons handdoekje onder onze arm en zwembroek al aan, liepen we in nog geen 10 minuten van onze camping zo het strandje van Lake Powell op. Hier hebben we heerlijk de hele middag gelegen en gezwommen.
Nu vanavond weer lekker de BBQ aangestoken, en deze keer lukte het om alle vlees, kip en zalm zonder te laten vallen, op de borden te krijgen. Met een stokbroodje en kruidenboter erbij, nog wat verse stukken fruit en komkommer erbij, een yoghurtje of ijsje toe en we zaten weer vol.
Omdat de temperatuur nog zo warm was, dachten we de hele avond nog buiten te kunnen gaan zitten. Helaas, we werden geteisterd door een vliegende mieren plaag, het ziet zwart van die mormels om ons heen, en voor je het weet zit je helemaal onder. Dan maar in de camper, met de airco aan is het hier ook wel uit te houden.