Dag 15: van Lake Powell naar Monument Valley

Na een warme nacht werden we wakker met een stralend zonnetje. Vanuit onze camper kijken we zo op het grote Lake Powell, met daarachter de grote rotsen. Er zijn slechtere plekken denkbaar om wakker te worden……
Tijdens het ontbijt twijfelden we even of we misschien nog een nacht hier zouden blijven. Dan kunnen we vandaag nog lekker aan het strandje bij het meer liggen, en slaan we Monument Valley over om hierna meteen door te rijden naar de Grand Canyon. Maar ja, wet weten niet of er nog een nacht plek is op deze camping, en de camping bij Monument Valley is al besproken. We hoorden van een aantal mensen dat Antelope Canyon, hier vlakbij Lake Powell, iets is wat je absoluut niet mag missen. Terwijl we op het kaartje van de receptie hadden opgezocht waar we moesten zijn om zo’n tour te doen, startten we onze Minnie en reden naar het plaatsje Page. Onderweg hier naar toe kwamen we nog langs de Glenn Canyon dam, een iets kleinere uitvoering van de beroemde Hoover dam, maar minstens zo indrukwekkend. Het eerste kantoortje in Page voor een Antelope Canyon tour gaf niet veel hoop, op de deur stond al een bordje “Tours Sold Out”. De ongeïnteresseerd kauwgom smakkende juffrouw achter de balie antwoordde verveeld op onze vraag of er misschien nog 4 plaatsen over waren van mensen die niet waren komen opdagen, kort en chagrijnig: “No, till next Saturday we are full.”
Nog geen 100 meter verderop aan de overkant was een vergelijkbaar kantoortje, en het meisje hier was een stuk vriendelijker. Ook bij haar waren de tours al vol, maar ze kon nog wel een rondtrip met jeep aanbieden voor liefst 98 dollar per persoon, of anders een boottocht van een uur door de Antelope Canyon. Deze boot vertrok over 3 kwartier, en lag op nog 20 minuten rijden van Page waar we nu waren. Dat leek ons een goed alternatief, aangezien het weer bloedje heet was en op het water is het altijd lekker koel.
De boot was niet zo groot, een soort grote motorsloep met een dak voor de zon en de zijkanten open, en met 20 man erin waren we bijna vol. De gids vertelde met veel passie over de Canyon en met een verkoelend windje erbij was het goed toeven op het water. Varend tussen de hoge rotsen door konden we mooie plaatjes schieten van het gekleurde zandsteen om ons heen.
Na een uur gevaren te hebben, kwamen we terug* in de haven waar we eerst een flink ijsje hebben gekocht, want kleine ijsjes kennen ze hier niet. Omdat we de pier weer steil omhoog moesten lopen naar de parkeerplaats van onze Minnie, besloten we om de shuttle service te gebruiken. Een golfkarretje met als chauffeur een leuke Amerikaanse boy voor Jelyna, bracht ons in no time naar boven en zette ons bij Minnie af.
Vanaf hier was het nog zo’n 3 uur rijden naar Monument Valley, en na een pitstop onderweg bij de Shell, nam Fabian het stuur over om na een bocht in het pompstation meteen klem te staan achter een grote vrachtwagen. De chauffeur was in geen velden of wegen te bekennen, en hoewel auto’s er nog net langs konden was onze Minnie te dik om te kunnen passeren. Fabian kon dus meteen werken aan zijn bijzondere verrichtingen, want hij moest achteruit terug en linksdraaiend de andere kant het pompstation uit. Maar ook voor dit examen was hij geslaagd.
Na onderweg nog een flinke hoosbui en een partij onweer gekregen te hebben (en dat in de woestijn?), scheen de zon bij Monument Valley gelukkig weer volop. Rechtsaf bij de kruising ging je naar het park, maar wij gingen linksaf naar onze camping Gouldings. Bij het inchecken vertelde de receptioniste dat mijn horloge verkeerd stond, we waren vanuit Arizona weer Utah ingereden, en hier is het dus weer een uur later. Dachten wij om half 4 aangekomen te zijn, was het inmiddels dus al half 5.
Na wat gedronken te hebben op onze campgroundplek, wilde Jelyna bij het visitorcenter van Monument Valley informeren naar de mogelijkheid om paard te rijden morgen. Dit was echter wel een flink stuk lopen door niemandsland, maar we hebben natuurlijk niet voor niets een camper, dus hup, slangen weer afgekoppeld en gaan met die banaan.
Omdat we na 5 uur aankwamen bij de Valley, konden we zo doorrijden bij het gesloten toegangsloket. Het park was dan wel al dicht (met de camper mag je trouwens overdag toch ook het park niet in) en nu kon je alleen doorrijden naar de parkeerplaats van het visitorcenter, waar ook een restaurant, souvenirshop en uitkijkpunt is gevestigd. Ook hier bleek dat de info desk voor de paardentour al dicht was, maar wel hebben we heerlijk gegeten in het restaurant. Vanuit het restaurant keken we al uit op de beroemde bergen uit de Wild West films van John Wayne, en na het eten zijn we nog even het “balkon” opgegaan om de zon onder te zien gaan, waarbij de bergen langzaam steeds donkerder werden. Fabian en Jelyna hebben hier een mooie time-lapse fotoserie van kunnen maken.
Daarna weer terug naar Gouldings Campground waar we Minnie weer op haar plek hebben gezet, en nu wel zonder chipmunks-, squirlls of vliegende mierenplaag buiten konden blijven zitten tot lekker laat.
Morgen gaan we verder naar de Grand Canyon en gaat Jelyna proberen om daar paard te rijden, en anders hebben we nog Las Vegas of Palm Springs.